Zdrada jest najczęstszą przyczyną rozpadu pożycia małżeńskiego. Małżonek zdradzany niejednokrotnie poszukuje dowodów na niewierność swojego partnera. W tym celu ucieka się do różnych metod. Do bardziej wyszukanych można zaliczyć zatrudnienie prywatnego detektywa albo tzw. prowokatora, którego zadaniem jest sprawdzić wierność małżonka. Są jednak bardziej prozaiczne metody, jak podejmowanie prób przejrzenia wiadomości partnera lub podłożenia dyktafonu czy kamerki w domu lub samochodzie. Ostatnia z metod wydaje się być niezwykle łatwa do wykorzystania, biorąc pod uwagę, że sprzęt tego typu jest powszechnie dostępny. Czy jednak bezpiecznie jest uciekać się do tego typu rozwiązań?

Niestety nie. Choć za pomocą nagrania rozmowy w łatwy sposób będzie można wykazać zdradę, to jednak może okazać się, że co prawda uzyskamy rozwód z winy małżonka, a następnie będziemy musieli tłumaczyć się z popełnienia przestępstwa stypizowanego w art. 267 Kodeksu karnego. Przepis ten w paragrafie 3 wskazuje, że karze podlega ten, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem. Jako, że rozmowa osób trzecich nie jest informacją, do której uprawniony jest małżonek poszukujący dowodów zdrady, to posłużenie się takim dowodem może być ryzykowne, gdyż może poskutkować wszczęciem postępowania karnego na wniosek pokrzywdzonego (małżonka nagranego).

Z powyższych względów, w przypadku podejrzeń co do wierności partnera, najlepiej skontaktować się z adwokatem prowadzącym sprawy o rozwód, który pomoże ocenić, jakie dowody będą legalne i pozwolą uzyskać odpowiedni skutek w postaci orzeczenia winy małżonka zdradzającego.